Ζεστη στην Αθηνα

Γράφει η Βέρα Ι. Φραντζή Από ενήλικες καλοκαιρινές αναμνήσεις, δεν θα ξεχάσω ποτέ μία αυγουστιάτικη νύχτα καύσωνα. Δούλευα τότε στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια. Η πόλη άδεια σαν να έχει γίνει πυρηνική καταστροφή. Τα πεζοδρόμια, η άσφαλτος να ρευστοποιούνται κάτω από τα πόδια των λίγων περαστικών. Η πλατεία να φαίνεται ακόμη πιο […]

Για μια ερωτηση

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Aπόγευμα σε πειραιώτικη γειτονιά. To φως έρχεται πίσω από τα δεξιά μας, χάνεται κάπου μέσα στο λιμάνι, πίσω από κάποια εκκλησία και μερικά φαγάδικα. Μία κυρά με κατάλευκα μαλλιά και γαλανά μάτια κάθεται στην εξώπορτα του σπιτιού της. Το συνηθίζουν οι γυναίκες να βγαίνουν όταν χαμηλώνει ο ήλιος στα πεζοδρόμια τα […]

Black

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Tη νύχτα στην πόλη, την βαριά νύχτα μεταξύ δύο η ώρα το βράδυ και τρεις που δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα φωτίσει το πρωινό και οι λάμπες θα σβήσουν, ακούγονται όλοι οι μικροί ήχοι που το πρωί χάνονται. Το αυτοκίνητο που παίρνει μπρος δυο στενά πιο πέρα, ο αναπτήρας που […]

Σημειωσεις πραγματικoτητας

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Δεν ξέρω που βρίσκουν τόσο κέφι οι άνθρωποι που δουλεύουν στο σουβλατζίδικο «Η Συνάντησις» κάθε πρωί κάνουν σαματά και γέλια, ενώ τα έργα του μετρό τους έχουν κόψει τη θέα προς το λιμάνι και τα ευαίσθητα ροζ ηλιοβασιλέματα , τα ντροπαλά πίσω από τον τρούλο του Αγιου Διονύση. Δεν ξέρω πως […]

I love cheap Thrills #3

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Βράδια Τετάρτης μία μαγείρισσα πολυμελούς οικογένειας βρισκόταν σε κρίση δημιουργικότητας. Όταν έχουν φαγωθεί τα κρέατα, τα ψάρια της λαϊκής της Δευτέρας, το λαδερό, τι να μαγειρέψεις στη μέση της εβδομάδας για το πρόχειρο δείπνο της οικογένειας; Η μάνα μου έβαζε ντομάτες σε ροδέλες στο τηγάνι με αλάτι, πιπέρι, ρίγανη και […]

Οδος Αλκμανος

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Tο μικρό στενό της Αλκμάνος, λίγο λοξό ανάμεσα στην Παπαδιαμαντοπούλου και έναν παράλληλο παράδρομο της Μιχαλακοπούλου έχει μια πολύ ιδιότυπη ζωή. Είναι από αυτές τις αθηναϊκές γειτονιές δίπλα στις πολύβουες λεωφόρους που διατηρούν μια αξιοπρεπή ησυχία όλη μέρα σαν καλά εκπαιδευμένο γιόγκι. Δέχονται όλο τον ήλιο σαν ραφές σχισμένες οδηγούν στο […]

Η τελευταια γενια των πραγματικων ηθοποιων

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Tις βλέπω στη στάση του λεωφορείου να καπνίζουν κρατώντας το τσιγάρο ανάμεσα στο δείκτη και τον παράμεσο. Το ισορροπούν ανάμεσα στο σήμα της νίκης και καίνε την ελπίδα του. Δεν θέλουν να πάρουν κάπνα τα βαμμένα νύχια τους. Άλλα σπασμένα, άλλα όχι, πάντα όμως βαμμένα κόκκινα, μπορντό, μοβ, ροζ […]

Το κλιμα των Χριστουγεννων

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Τα σχηματοποιημένα αστέρια από μπλε νέον φώτα, οι επίσης σχηματοποιημένοι αγιο-βασίληδες με τα φουσκωμένα μάγουλα τους μπροστά από τα μπουντρούμια της οδού Αιτωλικού αναβοσβήνουν βράδυ πρωί. Το ετοιμόρροπο κτίριο καταβροχθίζει την όποια διάθεση μπορεί να προσφέρει στον διαβάτη ο φωτισμός. Πέφτουν οι αντανακλάσεις τους σαν λεκέδες πάνω στις τσιτωμένες από […]

Aπό το ημερολογιο της Συλβι/Σε συνεχειες

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Τις κοιτάω στο μετρό. Όλες όμορφες, στερεοτυπικές, ανεξίτηλες, μητέρες, φοιτήτριες, μεσαίες, λίγες, πολλές, λιγνές, ψωνισμένες, δοτικές, μελαχρινές, τηλεπαρουσιάστριες και όλες σχεδόν τόσο ετερόφυλα βαρετές. Τόσο επίμονα, ασφυκτικά οι παρωπίδες στα μάγουλα. Καρφωμένες λες και τις κόλλησαν με βενζινόκολλα η μητέρα τους, το σούσουρο, οι γιαγιάδες, η ματαιόδοξη έπαρση της τελειότητας… γιατί […]

Σημειωσεις πραγματικοτητας #20181127

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή H γυναίκα μιλούσε στο τηλέφωνο. Μία ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους που ακουμπάνε το κινητό τηλέφωνο στο μάγουλό τους και χάνουν τον κόσμο γύρω τους και το ακουστικό τους ρουφάει μέσα στη συζήτηση, ενώ τρίζουν τα φανάρια και οι μηχανές των αυτοκινήτων τρέμουν από την υπερένταση. Και αυτή η επαφή του τζαμιού […]