ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΣΥΛΒΙ / ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Το δέντρο απέναντι από το γραφείο που δουλεύω έχασε όλα τα φύλλα του τον χειμώνα που πέρασε. Έμεινε παντελώς καραφλό με καμιά τριανταριά κλωνάρια σαν σάρισες. Σήμερα μου το κοίταξα, 19 Απριλίου 2019, έχει γεμίσει φύλα ως επάνω και ούτε δείγμα άκρης ξύλου δεν έμεινε άτριχη. Ίσως όπως έφυγες, να […]

Επετειος Συλβι

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Είναι το μήλο που θα κάτσει στο λαιμό σας Είναι το κακό σπυρί στον πισινό σας Είναι το κορίτσι που γουστάρει κρυφά ο άντρας σας και ο στίχος που καταλαβαίνει στο ερωτικό τραγούδι που σιγοτραγουδάει Είναι το διακύβευμα της βολεμένης τους ζωής Είναι αυτή που δεν προσκαλείται στις […]

Η θεια μου η λεσβια

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Λεωφόρος Σαλαμίνος και Τσαλδάρη υπήρχε ένα νεοκλασικό. Τώρα έχει ‘’καταπατηθεί ‘’από καφετέρια αλυσίδας, έχει βαφτεί μπλε και μαύρο και αμφιβάλλω ποιος θυμάται τις κολώνες στο ερκέρ, τα όμορφα τετράγωνα παράθυρα εκατέρωθεν του, τη γυναίκα μου έβγαινε και κάπνιζε πότε πότε παρακολουθώντας τις ζωές των άλλων. Η θεία Άρτεμις ήταν ψηλή με […]

κΑΘΗΜερινες εικασιες

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή To πρωί της Κυριακής είχε αυτόν το φοβερό ήλιο και ο κόσμος βγήκε βόλτες στο Πασαλιμάνι. Κάποιες έτρεχαν σε κοριτσοπαρέες, κάποιοι με τα σκυλιά τους να θωπεύουν την θάλασσα ενώ εκείνα να μυρίζουν τα δέντρα και τα παγκάκια εμμονικά, κάποιοι (με) μονάχοι τους – ε, και τι έγινε. Και […]

Σημειωσεις πραγματικοτητας #20190225

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Ήταν Ιούνιος του 2018, όχι τόσο μακριά. Πριν λίγο καιρό σχεδόν, απλώς άλλη εποχή, που πάντα τον χειμώνα φαίνεται άπιαστη. Είχαμε ανοίξει τα χαρτιά και τρώγαμε κάτι τεράστια σουβλάκια με γύρο χοιρινό και μυρωδάτο τζατζίκι καθισμένοι στο μπαλκόνι του ισογείου μας. Το λαϊκό πρόγραμμα ακουγόταν σε όλη τη γειτονιά μέσα […]

Η τελευταια γενια των πραγματικων ηθοποιων

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Tις βλέπω στη στάση του λεωφορείου να καπνίζουν κρατώντας το τσιγάρο ανάμεσα στο δείκτη και τον παράμεσο. Το ισορροπούν ανάμεσα στο σήμα της νίκης και καίνε την ελπίδα του. Δεν θέλουν να πάρουν κάπνα τα βαμμένα νύχια τους. Άλλα σπασμένα, άλλα όχι, πάντα όμως βαμμένα κόκκινα, μπορντό, μοβ, ροζ […]

O ηλιος θα βγει

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Πώς γίνεται να βρίσκεσαι και στα Πετράλωνα Και στο Σούνιο Και στο νησί Και δίπλα στο κρεβάτι μου Και μέσα στο στόμα μου Και στην ατμόσφαιρα Και μέσα στο μπουκαλάκι με το άρωμά μου Και στο σίριαλ της τηλεόρασης πρωταγωνιστής Και ο συνεπιβάτης στο βαγόνι Και ο άστεγος έξω από […]

Aπό το ημερολογιο της Συλβι/Σε συνεχειες

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Τις κοιτάω στο μετρό. Όλες όμορφες, στερεοτυπικές, ανεξίτηλες, μητέρες, φοιτήτριες, μεσαίες, λίγες, πολλές, λιγνές, ψωνισμένες, δοτικές, μελαχρινές, τηλεπαρουσιάστριες και όλες σχεδόν τόσο ετερόφυλα βαρετές. Τόσο επίμονα, ασφυκτικά οι παρωπίδες στα μάγουλα. Καρφωμένες λες και τις κόλλησαν με βενζινόκολλα η μητέρα τους, το σούσουρο, οι γιαγιάδες, η ματαιόδοξη έπαρση της τελειότητας… γιατί […]

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΣΥΛΒΙ [ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ]

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Το τάπερ με το ζεστό φαγητό ζέσταινε τα μπούτια μου καθώς το μετέφερα καθισμένη στην πρώτη θέση του τρόλεϊ. Πάντα επέλεγα τη συγκεκριμένη θέση γιατί είχα πλήρη ορατότητα στον δρόμο και μου έδινε μία ομολογουμένως λανθασμένη αίσθηση ότι ελέγχω πιθανά τρακαρίσματα. Επίσης, θεωρούσα πως έχει λιγότερους κλυδωνισμούς και η σούπα για […]