Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Aπόγευμα σε πειραιώτικη γειτονιά. To φως έρχεται πίσω από τα δεξιά μας, χάνεται κάπου μέσα στο λιμάνι, πίσω από κάποια εκκλησία και μερικά φαγάδικα. Μία κυρά  με κατάλευκα μαλλιά και γαλανά μάτια κάθεται στην εξώπορτα του σπιτιού της. Το συνηθίζουν οι γυναίκες να βγαίνουν όταν χαμηλώνει ο ήλιος στα πεζοδρόμια τα […]

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Η γιαγιά μου όταν γυρνούσε από κηδείες έλεγα συχνά πυκνά «Ωραία κηδεία!». «Τι ωραία δηλαδή, ρε γιαγιά;», της έλεγα επειδή μου φαινόταν παράδοξος ο επιθετικός προσδιορισμός με την κηδεία… κάποιος έχει πεθάνει. Πώς γίνεται να είναι ωραία; Και άρχιζε να μου λέει πόσο ωραία έψαλλε ο παπάς και πόσο ωραίο ήταν […]

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Tη νύχτα στην πόλη, την βαριά νύχτα μεταξύ δύο η ώρα το βράδυ και τρεις που δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα φωτίσει το πρωινό και οι λάμπες θα σβήσουν, ακούγονται όλοι οι μικροί ήχοι που το πρωί χάνονται. Το αυτοκίνητο που παίρνει μπρος δυο στενά πιο πέρα, ο αναπτήρας που […]

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή   Το δέντρο απέναντι από το γραφείο που δουλεύω έχασε όλα τα φύλλα του τον χειμώνα που πέρασε. Έμεινε παντελώς καραφλό με καμιά τριανταριά κλωνάρια σαν σάρισες. Σήμερα μου το κοίταξα, 19 Απριλίου 2019, έχει γεμίσει φύλλα ως επάνω και ούτε δείγμα άκρης ξύλου δεν έμεινε άτριχη. Ίσως όπως έφυγες, να […]

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή       Είναι το μήλο που θα κάτσει στο λαιμό σας Είναι το κακό σπυρί στον πισινό σας Είναι το κορίτσι που γουστάρει κρυφά ο άντρας σας και ο στίχος που καταλαβαίνει στο ερωτικό τραγούδι που σιγοτραγουδάει Είναι το διακύβευμα της βολεμένης τους ζωής Είναι αυτή που δεν προσκαλείται στις […]

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή     To πρωί της Κυριακής  είχε αυτόν το φοβερό ήλιο και ο κόσμος βγήκε βόλτες στο Πασαλιμάνι. Κάποιες έτρεχαν σε κοριτσοπαρέες, κάποιοι με τα σκυλιά τους να θωπεύουν την θάλασσα ενώ εκείνα να μυρίζουν τα δέντρα και τα παγκάκια εμμονικά, κάποιοι (με) μονάχοι τους – ε, και τι έγινε. Και […]