i am thinking of ending things

Γραφει η Βέρα Ι.Φραντζή Έβλεπα μια ταινία στο νετφλιξ με ένα νέο ζευγάρι που ‘’τα είχαν ακόμη’’. Μιλούσαν επί δεκαπέντε λεπτά για μια ταινία που δεν έχω δει. Μετά το έκλεισα, γιατί και οι αντοχές και ο εγκιβωτισμός έχουν τα όριά τους. Και σκεφτόμουν πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που έχω να κάνω μια […]

αθικτοι νεκροι

Γραφει η Βέρα Ι.Φραντζή Ένα από τα πρώτα μαγαζιά που έκλεισαν και μάλιστα για τα καλά, δηλαδή δεν έκλεισαν επειδή συνταξιοδοτήθηκε το αφεντικό. Ούτε επειδή υπήρχε ανταγωνισμός. Αλλά επειδή του τελείωσε η ζωή γενικώς και ειδικώς. Δηλαδή εις διπλούν, επειδή το προϊόν δεν θα πουλούσε ποτέ ξανά και επειδή η γειτονιά πια στέρεψε από ανθρώπους […]

Covid19, μασκα,αποστασεις

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο, αλλά ήταν αυτό. Δηλαδή, τόσα συμβαίνουν! Εκατομμύρια θλιβερά, απογοητευτικά, τρομακτικά, πενταβρόμικα, διεστραμμένα πράγματα κάθε μέρα και κάθε μέρα τα μαθαίνουμε όλα λεπτομερώς. Κόλαση είναι αυτή η Γη. Κόλαση και η θάλασσα, εμείς και οι άλλοι. Παρόλα αυτά, ο καθένας και ο μικρόκοσμός τους. Δεν έχουν […]

ποιος ανακαλυψε το γκαζακι

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Σκεφτόμουν τις προάλλες που έβραζα ένα αυγό στο γκαζάκι πως ίσως είμαι από τις τελευταίες γενιές που το χρησιμοποιούν. Και να φανταστείτε ότι μεγάλωσα επί Πασοκ. Εχω τόσες αναμνήσεις με πρωταγωνιστή ένα καμινέτο! Η γιαγιά μου να ψήνει ελληνικο καφέ κάθε απόγευμα. Η γιαγιά μου να μου φτιάχνει σε ένα τηγανακι […]

Toυ τοίχου

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή «Ερωτεύτηκα μία Δήμητρα από το Μπραχάμι», διάβασα στο περβάζι του παραθύρου του ισόγειου σπιτιού σε ένα πεζόδρομο ίσαμε πενήντα βήματα από το Θεμιστόκλειο γήπεδο. Πο,πο! Από τον ανατολικό Πειραιά να αγαπήσεις κάποια από το Μπραχάμι είναι πολύ δύσκολο. Τρομακτική απόσταση να την κόψεις με το πόδι. Δεν σας λέω να πάρετε […]

cook with food

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Καμία σχέση με το μάστερ σεφ. Το αντίθετο, το βρόμικο, το πρόχειρο, το ανεμπόδιστα ελεύθερο φαγητό. Σε κάτι δρομάκια μέσα στις γειτονιές κάτω από μερικές πολυκατοικίες να σου δύο τρία τραπέζια, ένας πάγκος, τηλεόραση, ψεύτικα λουλούδια στα βάζα και οι ψήστες. Ναι, συνήθως πρόκειται για ψητοπωλεία. Λευκοί τοίχοι, πλαστικά τραπεζομάντηλα, ένα […]

ποιημα #20200610

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή ζητούσε τα αδύνατα, κάποιον να την αγαπήσει ζητούσε τα αφόρητα, κάποιον να την ντύσει ζητούσε τα αδίστακτα, κάποιον να την πείσει και εκείνη ρωτούσε

Γυμνα Φυτα

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Σήμερα στη γειτονιά μια κυρία ξεχορτιάραζε τη νερατζιά του απέναντι πεζοδρομίου από το διαμέρισμά της απέναντι πολυκατοικιάς. Είχε χωθεί ολόκληρη εκεί μέσα και δούλευε λες και ήταν το δικός της ο κήπος. Και βέβαια είναι κάτα κάποιον τρόπο γιατί είναι η βασική οπτική από το παράθυρο του ισογείου. Το δέντρο αυτό […]

Δεν ντραπηκα ποτε για το σπιτι μου

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Όσα σπίτια και να γυρίσω, όποια πολυτέλεια και να διαθέτει, όποιο και αγαπημένο πρόσωπο και να ζει μέσα στο αυτό το νέο σπίτι, για μένα ένα είναι το σπίτι μου. Το πατρικό μου, το δωμάτιο μου με ένα παράθυρο μονό στον ακάλυπτο. Δροσερό το καλοκαίρι, ζεστό τον χειμώνα. Χωμένο στον λαβύρινθο […]

Tα πτηνα της καραντινας

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή Η Πλατεία της Ομονοιας είναι η ταράτσα του τρίτου δημοτικού σχολείου Πειραιά. Αυτό είναι μία χωρίς λογική θέση, αλλά θα σας εξηγήσω ακριβώς τι συμβαίνει σε αυτή την ταράτσα που ανθρώπινο πόδι δεν πατά, αλλά παρόλα αυτά είναι ένα πολυσύχναστο μέρος. Όταν το σχολείο ήταν ανοιχτό έβλεπες τα περιστέρια παρατεταγμένα στο […]