Ποιημα #20180908

Posted on by Vj Frantzh

Γράφει η Βέρα Ι. Φραντζή

b5e12b5e3f77e2a683f954c623b535cd

Δεν χρειάζομαι λεξικό
όλες οι λέξεις συνδέονται με εσένα
είτε ερμηνεύουν
είτε αντιτίθενται
είτε προσφέρουν κάτι στο ήδη ανέγγιστο οικοδόμημα

Δεν χρειάζομαι να μάθω γραμματική
τα σώματα μας δένονται όπως οι φθόγγοι στις καταλήξεις των ρημάτων
και οι χρόνοι ηχούν σαν το τώρα της στιγμής

Για να συνοψίσουμε
Θα έλεγε κάποιος πως είσαι ένα επαρκές εκπαιδευτικό πρόγραμμα με κακή διαγωγή

 

Leave a comment

Published by Vj Frantzh

Με ενδιαφέρει να γράφω ποιήματα που οι άνθρωποι ανταποδίδουν τα πρωινά μετά απο τσακωμούς ή ένα κακοποιημένο βράδυ ή αντίθετα την πιο ωραία νύχτα που μπορεί να έχει περάσει ένα ζευγάρι σε ένα νησί ή στο υπόγειο ενός σπιτιού κρυφά από όλους Δεν με ενδιαφέρουν οι σωστές πράξεις και τα περιποιημένα λόγια. Με ενφιαφέρουν τα λάθη. Σιχαίνομαι τις συμβουλές. Σιχαίνομαι, με καταπιέζουν, με υποβιβάζουν. Δεν τις εμπιστεύομαι τις συμβουλές. Αγαπώ τους κύκλους, να είμαι αναποφάσιστη, να χάνω την ταυτότητά μου. Δεν με ενδιαφέρει να γράψω ποίηση κάδρου, βιβλίων σχολείου. Με ενδιαφέρει να γράφω ποίηση για ανθρώπους που αγαπούν, που πονούν, που είναι άσχημοι, εξαθλιωμένοι, γκρινιάρηδες, τελευταίοι και πρώτοι μαζί. Μην ψάχνετε να βρείτε σε ό,τι γράφω σπουδαία και αιώνια. Μόνο της στιγμής, άντε της ώρας.Δεν εχω το μυαλο, δεν μπορω για παραπάνω. Αλλά δεν θα γράψω ποτέ κλισέ. Το υπόσχομαι. Ακόμη και αυτό τώρα που έγραψα, το σιχαίνομαι. Οι εξομολογήσεις πρέπει να γίνονται μόνο μέσα από τα πια πιάτα φαγητού, τα γράμματα και τα τραγούδια. [...υπό κατασκευή... Έως τότε θα ζω στην υποτέλεια της άγνοιας και στη χαώδη αδαημοσύνη μου.]