To κοτOπουλο του ταχυσφαγεIου

Posted on by Vj Frantzh

Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή

e30f0b219e5f5c3f3a17fadb92000de4

 

Λέει ότι με αγαπάει

και κάθε μέρα βρίσκει ένα νέο τρόπο να με εξοντώνει.

 

Μάλλον, λοιπόν,

η αγάπη είναι ένα βασανιστήριο

σαν την ζωή ενός κοτόπουλου των εκτροφείων του KFC

με ξεπουπουλιασμένο δέρμα

και σίτιση με τρας λιπαρά φερεγγυότητας και όρκων

και ενδοφλέβια χορήγηση πάχυνσης ενδοφιρνών

για να μην βλέπεις το κλουβί

να μην καταλάβεις πως σου λείπει το κεφάλι

και η κόκκινη λάμπα που σε ζεσταίνει προσομοιάζοντας την ασφάλεια των «θα είμαι εκεί όταν με θες» σε κεσεδάκι

να είναι η γκιλοτίνα στο μαυσωλείο της αγάπης.

 

Λέει ότι με αγαπάει εν ολίγοις

όπως ο παππούς στη ρεκλάμα της διαφήμισης της εύγευστης φτερούγας με τη μυστική συνταγή

και τα 9 μυστικά καρικεύματα.

Θα έπαιζε στην αυλή με τις κότες

και θα τις τάιζε κάθε πρωί πίτουρο

και θα τις ξεψείριζε με προσοχή

και τώρα τις πουλάει 9.90 τα δέκα κομμάτια ψαχνού.

Θα τους έλεγε πως τις αγαπάει.-

Leave a comment

Published by Vj Frantzh

Με ενδιαφέρει να γράφω ποιήματα που οι άνθρωποι ανταποδίδουν τα πρωινά μετά απο τσακωμούς ή ένα κακοποιημένο βράδυ ή αντίθετα την πιο ωραία νύχτα που μπορεί να έχει περάσει ένα ζευγάρι σε ένα νησί ή στο υπόγειο ενός σπιτιού κρυφά από όλους Δεν με ενδιαφέρουν οι σωστές πράξεις και τα περιποιημένα λόγια. Με ενφιαφέρουν τα λάθη. Σιχαίνομαι τις συμβουλές. Σιχαίνομαι, με καταπιέζουν, με υποβιβάζουν. Δεν τις εμπιστεύομαι τις συμβουλές. Αγαπώ τους κύκλους, να είμαι αναποφάσιστη, να χάνω την ταυτότητά μου. Δεν με ενδιαφέρει να γράψω ποίηση κάδρου, βιβλίων σχολείου. Με ενδιαφέρει να γράφω ποίηση για ανθρώπους που αγαπούν, που πονούν, που είναι άσχημοι, εξαθλιωμένοι, γκρινιάρηδες, τελευταίοι και πρώτοι μαζί. Μην ψάχνετε να βρείτε σε ό,τι γράφω σπουδαία και αιώνια. Μόνο της στιγμής, άντε της ώρας.Δεν εχω το μυαλο, δεν μπορω για παραπάνω. Αλλά δεν θα γράψω ποτέ κλισέ. Το υπόσχομαι. Ακόμη και αυτό τώρα που έγραψα, το σιχαίνομαι. Οι εξομολογήσεις πρέπει να γίνονται μόνο μέσα από τα πια πιάτα φαγητού, τα γράμματα και τα τραγούδια. [...υπό κατασκευή... Έως τότε θα ζω στην υποτέλεια της άγνοιας και στη χαώδη αδαημοσύνη μου.]